اثر استرس محدود کننده نوع حاد و مزمن بر آستانه درک درد و غلظت هورمون های جنسی در موش های صحرایی های سالم نر و ماده

مقدمه و هدف :  با توجه به این که  هنوز نقش هورمون های جنسی در درک درد و همین طور اثر استرس بر سیستم تولید مثل مشخص نمی باشد، مطالعه حاضر با این هدف تحت عنوان  بررسی اثر استرس محدود کننده بر درد و غلظت  هورمون های استرادیول و تستوسترون در موش های صحرایی سالم نر و ماده انجام شد.  روش کار : در این تحقیق تجربی  روی 47 موش صحرایی،  استفاده گردید. برای بررسی اثر ضد دردی استرس،  حیوان به مدت یک ساعت و یا به مدت دو هفته در معرض استرس محدود کننده قرار داده شد.  سپس یک ساعت بعد، آزمون tail flick انجام وبا استفاده از روش رادیوایمنواسی، غلظت هورمون های جنسی در خون  تعیین شد. برای تحلیل  داده ها  از آزمون های غیرپارامتریک  و برای تعیین وجود اختلاف معنی دار بین دو گروه نر و ماده از  آزمون من-ویتنی استفاده گردید. یافته ها : در هر دو  جنس، استرس حاد موجب افزایش معنی دار زمان تاخیر در آزمون tail flick  شد. استرس مزمن در رات های نر تاثیر معنی داری بر زمان تاخیر در این آزمون  نداشت ولی در موش های صحرایی ماده موجب افزایش این زمان گردید. استرس حاد و مزمن در جنس  نر موجب کاهش غلظت تستوسترون سرم شد.  ولی در جنس ماده استرس حاد  موجب کاهش معنی دار غلظت استرادیول سرم شده  درحالی که استرس مزمن  موجب تغییر معنی داری در غلظت این هورمون نشد. استرس تاثیری بر تولید هورمونهای آندروژنی در جنس ماده و هورمونهای استروژنی در جنس نرنداشت  . بحث و نتیجه گیری:  استرس محدود کننده  بصورت حاد  موجب کاهش درد و کاهش غلظت هورمون های جنسی در موش های صحرایی نر و ماده می شود ولی استفاده از آن بصورت مزمن موجب یک جواب وابسته به جنس می شود.